Ankara
aslında kopuş çok önce başlamıştı ama dönüm noktası 10 ekim diyorum kendi kendime. ondan sonra da bana kalmak için değil hep gitmek için sebepler verdi bu şehir. üst üste patlamalar, 2 ciddi trafik kazası, anlayış sınırlarını zorlayan insanların sayısındaki geometrik artış. başka sebepler de eklenebilir ama sanırım en çok bu hayata bir de farklı pencereden bakma isteği. değişikliğin getirdiği heyecan. sabah uyandığında toprağa basma ve koklama ihtiyacı. karar vermek kolay olmadı diyemiyorum çünkü enine boyuna tartışıp karar verme gibi bir eylemimiz olmadı, arsamızı aldık, hayallerimizi kurduk ve yolumuzda yürümeye başladık.
